به نام هستی بخش دانشجوی برنامه ریزی درسی دانشگاه پیام نور تهران جنوب استاد: دکتر ابوالفضل بختیاری عنوان: کلاس درس، مکانی است برای اشتباه کردن درس: تگذاری آموزشی دانشجو: صابر کرباسچی مقدمه: در این نوشته، خلاصه ای از فصل هفتم کتاب"آموزش قلب ها و اندیشه ها" ارائه می شود. موضوع اصلی این فصل، نحوه یادگیری دانش آموزان در کلاس درس مدارس ابتدائی ژاپن است. جایی که بچه ها ضمن فراگرفتن انواع مهارت ها، با فرصتی که در اختیار دارند و با آزادی عمل در اشتباه کردن،

به نام هستی بخش دانشجوی برنامه ریزی درسی دانشگاه پیام نور تهران جنوب استاد: دکتر ابوالفضل بختیاری عنوان: پیش دبستانی ها، ماهی های طلایی را گلوله باران می کنند. درس: تگذاری آموزشی دانشجو: صابر کرباسچی مقدمه: در این نوشته، خلاصه ای از فصل ششم کتاب"آموزش قلب ها و اندیشه ها" ارائه می شود. این نوشتار در قالب 4نکته کلیدی این فصل بیان شده و برای حس کاملتر، مثال ها عیناً از متن کتاب و به صورت تصویر آورده شده است.

به نام هستی بخش یادداشتی بر کتاب " این کتاب را ممنوع کنید" نوشته ی اَلِن گرتز و ترجمه سارا عاشوری از نشر پرتغال " این کتاب را ممنوع کنید " داستانی جذاب از ال گرتز برای نوجوانان است که شاید مخاطب بزرگسال خصوصاً پدر و مادرها و معلم ها هم کمتر از مخاطب نوجوان از آن لذت نبرده و بی بهره نباشند. روایت داستان از زبان دختری به نام "ایمی آن اولینجر" 9 ساله است که با پدر و مادر و دوخواهرکوچکترش زندگی می کند.

به نام هستی بخش خلاصه ای ازفصل پنجم کتاب " آموزش قلب ها و اندیشه ها" جان دیوئی در سال 1919 درمورد آموزش ژاپنی ها در مهدکودک ها و مدارس ابتدائی می گوید: " آن ها در آن جا آزادی های فراوانی دارند. بچه ها تحت نظام های آشکاری نبودند، اما به همان اندازه که خوب بودند، شاد هم بودند." - کسانی که از ژاپن دیدن می کنند، غالباً از آزادی های داده شده به بچه های خردسال حرف می زنند و سوال کلیدی این است که چگونه بچه های خردسال نامنظم، به بچه هایی منظم تبدیل می شوند؟ -

به نام هستی بخش خلاصه ای از فصل چهارم کتاب " آموزش قلب ها و اندیشه ها" این فصل از کتاب به موضوع گ روه های کوچک کلاسی به عنوان یک خانواده می پردازد که در آن اعضا به هم کمک کرده و با هم زندگی می کنند. بحث از اینجا شروع می شود که چگونه یک معلم کلاس اولی با 30تا40 دانش آموز یک تنه، کلاس را جمع و جور کرده و پیش می برد؟ - وجود گروه های کوچک ثابت است که هسته اصلی زندگی در اغلب کلاس های ژاپنی است. این گروه ها معمولاً بین 4تا8 نفر هستند و توسط بچه ها با اسامی

به نام هستی بخش خلاصه ای از فصل سوم کتاب " آموزش قلب ها و اندیشه ها" جمله عنوان، بخشی از گفته های یک معلم مدرسه ابتدائی ژاپن است: " بچه ها به خاطر آنکه می خواهند چیزی یاد بگیرند به مدرسه نمی آیند. آن ها به مدرسه می آیند چون می خواهند دوستانشان را ببینند." - معلم مدرسه ابتدایی، زمانی هم که در کلاس حضور دارد، هیچ حرکتی که مانع بازی بچه ها و سرو صدای آن ها باشد، انجام نمی دهد. او با فراست و صبر ، گفتگو در مورد موضوع را به جلسات پایانی روز منتقل می کند.

به نام هستی بخش خلاصه ای از فصل دوم کتاب" آموزش قلب ها و اندیشه ها" در این دوره همه اهداف آموزشی، به طور کامل، حول محور بازی تحقق می یابد. ماده یکم رهنمودهای پیش دبستانی وزارت آموزش ژاپن - بچه ها نیمی از وقتشان را صرف بازی های آزاد و نیمی دیگر را صرف فعالیت های جمعی کلاس که آن هم حول محور بازی است می کنند. 30درصد زمان به هنر و کاردستی، آواز خواندن، رقصیدن و نواختن، قصه گویی و فعالیت های علمی نظیر درست کردن از روی یک شکل نمونه می گذرد.

خلاصه ای از فصل اول "آموزش قلب ها و اندیشه ها" : پیشینه نظام آموزشی ژاپن همانند نوشته ی پیشین، برخی گزاره های قابل توجه خودم را گلچین کرده و با تغییر در جمله بندی یا استفاده از متن اینجا می آورم: - دوره آموزش قبل از دبستان، متفاوت ترین و زنده ترین بخش در نظام آموزش ژاپنی ها است. - دبستان ها بر پایه آثار مونته سوری، دیویی و فروبل برنامه ریزی شده اند. - کلاس های پرجمعیت با یک معلم که گاهی تا40 دانش آموز هم می رسد، نکته ی قابل توجه در اکثر مدارس است که البته

با معرفی استاد بختیاری،شروع به خواندن کتاب"آموزش قلب ها و اندیشه ها" کردم. اثری از دکتر کاترین لوییس که 14 سال از عمرش را صرف مطالعه در سیستم آموزش و پرورش ژاپن کرده و حاصل مطالعات و مشاهداتش را در این کتاب منتشر کرده است. آنچه در ذهنم از آموزش و پرورش ژاپن ساخته شده است، کلاس ها و برنامه هایی منظم و البته منضبط با شرایط نسبتاً سختگیر در آموزش و یادگیری است. نمی دانم این ذهنیت با واقع چقدر نزدیکی دارد و امیدوارم این کتاب کمک کند تا بهتر و بیشتر به شناختم

به نام هستی بخش چند بار این کلمات را نوشتم، پاک کردم و عوض کردم. چقدر نوشتن برایم و احتمالا برایمان سخت است. فکر می کردم اهل نوشتنم و با چندتا متن و نقدی که نوشته ام، این کاره ام؛ ولی اشتباه بود. مدت ها بود به این فکر می کردم که نوشته هایم را چگونه ماندگارتر کنم و بلاخره یکی از اساتید دانشگاه، به واسطه ی تکلیفی که برایمان مقرر کرد، این حرکت را برایم تسهیل کرد. این وبلاگ از اینجا شروع می شود. به بهانه یادگیری و نوشتن برای کلاس ت گذاری آموزشی؛ ولی